Het vrouwelijke en mannelijke in ons. 

Onze trauma respons van ‘heersen over’.

Nu moet je weten dat ik plezier en kennis haal uit de wetenschap . Ik heb 9 jaar lang gestudeerd om Evidence Based Medicine te kunnen toepassen. Ik lees frequent tijdschriften, boeken en publicaties. En je kan me best een boeken-wurm noemen.

Ik vind het prettig dat we kaders hebben en dat er protocollen zijn. Dat maakt het overzichtelijk en helder als ik voor keuzes en problemen sta. Dankbaar maak ik daar dan ook gebruik van, waar nodig. 

Ik heb gesprekken gehad met gepensioneerde huisartsen, over hoe lastig het was toen er totaal geen kaders en protocollen waren. Het wiel moest elke keer weer worden uitgevonden.  We hoeven daar niet naar terug. 

Ik moet er echter bij vertellen dat ik geen fan ben van ‘de huidige wetenschap als vorm van religie’ en als ‘enige waarheid’. 

En dat de protocollen je zo vermorzelen, dat je het gevoel hebt ieder mens die tegenover je zit tekort doet. Omdat ze geen ‘one size fits all’ probleem hebben, bijvoorbeeld. En gewoon mens zijn met hun menselijkheden en hun uniekheid. 

En dat we het pluis-niet pluis gevoel en alle ‘soft-skills’ niet in zijn volledigheid benutten en haar waarde erkennen.

Dan slaan we door. En dan sla ik ook door; want zo kan ik niet werken. De onmenselijkheid van de zorg is voelbaar. En ik ben niet de enige die dit zo vind, voelt of beleeft. 

Hoe zijn we hier samen terecht gekomen? Hoe komt het dat we zo vastlopen?

“We kunnen problemen niet oplossen door op dezelfde manier te denken als toen we ze creëerden.” Zegt Albert Einstein. En ik geloof dat hij hierin gelijk heeft.

Om ons huidige manier van denken te overstijgen moeten we terug de geschiedenis in. En als ik kijk naar de diepere lagen van onze samenleving dan zie ik een trauma-respons van ‘heersen over’. Waardoor we vanuit dit trauma in rondjes blijven draaien.

Laat me je hierin meenemen.

Heersen-over.

Onze geschiedenis telt nogal wat heersers. Kolonisatie, heksenvervolgers, oorlogsvoerders & de kerk. Wij zijn de nazaten van deze groep mensen. Of we dat nou leuk vinden of niet. 

Het trauma van ‘heersen over’ en ‘je klein voelen’ wordt elke keer, generatie op generatie, doorgegeven.

Zo ook bij de wetenschap.

De huidige wetenschap is ontstaan toen de kerk nog de macht had en de waarheid in pacht had. Deze, toen nog, jonge wetenschappers zette zich af tegen het heersende dogma en waren op zoek naar frisse ideeën en waarheden. Ze waren klaar met beheerst-worden-over.

Tot zover niks aan de hand.

Echter doordat deze wetenschap is ontstaan vanuit een verzetsbeweging tegen religie, lijkt nu alles wat daarnaar ‘ruikt’ niet passend binnen het huidige dogma. Er is een enorme weerstand tegen termen als: ‘emoties, gevoelens, zingeving, bezieling & spiritualiteit’. Een trigger. Een reactie op. En ik noem dat een ’trauma-respons’.

Eerst heerste de waarheid van de kerk. Nu heerst de waarheid van de huidige wetenschap; waarin wetenschap naar ‘soft-skills’, gevoelens, zingeving, bezieling en spiritualiteit weinig tot geen ruimte krijgt. Soms zelfs wordt tegengewerkt.

De materiële, meetbare en zichtbare waarheid over-heerst nu.

De waarheid van:

• Meten = weten.
• Wat je niet ziet bestaat niet.
• Het lichaam als mechanisch geheel die je kan fixen als een auto.
• Het lichaam losstaand van z’n omgeving; zelfs van z’n eigen geest.

Door het grote verzet van alles wat zich bevindt in het ‘onmeetbare’ en ‘zachte’ is de zorg, wat mij betreft, langzaamaan steeds onmenselijker geworden. Bijna robot-achtig. En dat voel je.

Laten we dit probleem oplossen door ons te bevrijden uit het trauma ‘heersen-over’.

Ik geloof in een wereld waarin wetenschap en spiritualiteit weer samen komen. En we voorbij ‘heersen-over’ kijken.

Er zijn al instanties en onderzoekcentra bezig (zie hier in Amerika) met onderzoek doen naar het ‘onmeetbare’ en de ‘wonderen’ om ons heen. Er is al veel ontdekt, als je de juiste bronnen en mensen kent. Mooi, niet waar?

Ik zie het lichaam nu niet meer als losse onderdelen maar als krachtenveld in bezielde vorm. Daar waar we ervaringen opdoen door middel van gevoelens, emoties & lessen krijgen aangereikt. In verbinding met zijn//haar eigen natuur en alles wat leeft. Verbonden met een groter geheel.

En tuurlijk ben ik blij met de zorg die er is. Maar er is meer. Zoveel meer.

Je kunt ook kijken naar ziekte en klachten als teken van onbalans. In alle lagen; fysiek, emotioneel, mentaal EN spiritueel. Juist ook spiritueel. Waardoor er puzzelstukjes op z’n plek vallen.

Mijn verruimde wereldbeeld schuurt met de huidige manier van kijken, denken en leven. Maar is deze dan minder waar(d)?

Terug naar jou.

Wat voel je hierbij?

Het is interessant te onderzoeken wat je voelt bij deze woorden van mij. Raken ze je? Ben je boos of geïrriteerd? Wil je me de les lezen? Of voel je erkenning, blijdschap en interesse?

Welk deel heb je aan de lijn, bij dit gevoel?

Realiseer je dat jouw reactie iets zegt over jou. En niet direct iets over mij. Ik spiegel iets in jou. Mijn wereldbeeld past of schuurt tegen jouw wereldbeeld. Meer is het niet.

We hoeven elkaar niet te be-heersen.

Ons collectieve verhaal.

Het mooie is; wij bezitten allemaal een stukje van het geheel. In ieder van ons zit een stukje van deze huidige wetenschapper (of een stukje van de grootouders). Ook wij zitten vast in een trauma-respons van heersen-over. Je heerst vast wel eens over:

• Je kinderen
• Een ander dier of mens
• De natuur
• Je emoties
• Je lichaam 
• Je ziel
• Het hebben van de waarheid

Als we in onszelf stoppen met ‘heersen-over’ is er meer ruimte om een grotere waarheid te zien en te voelen. Er ontstaat ruimte voor het erkennen dat alles relatief is. En er ontstaat ontzag en eerbied voor het leven en de dood.

Laten we tijd maken om ons collectieve trauma te helen. En dat begint ECHT in jezelf. 

• Aanschouw de heerser, het ik-ego in jezelf. Wanneer heerst deze?
• Wat maakt het dat je boos bent op je kinderen, je partner, je collega?  
• Wat ’triggert’ je?
• Wanneer voel je irritatie over iets buiten jezelf? En kun je dat in jezelf vinden?
• Kun je voelen dat je vanuit een klein gevoel wilt overschreeuwen?
• Dat iets in jou eigenlijk heel onzeker is?
• Voel je je klein gemaakt? Gekleineerd?
• Is er ook over jou geheerst?
• Kun je je eigen kindstukken weer vinden, ondergesneeuwd, al wachtend om gezien en gekoesterd te worden? 
• Durf je?

Ik weet dat het spannend en eng is om naar deze schaduwstukken te gaan, te kijken en deze te helen. Misschien is het ook ‘niet-stoer’ om te voelen. Maar geloof me als ik je vertel dat het het waard is.

Wat jij doet aan zelfheling telt. Je beïnvloedt met wat jij doet permanent het andere. Onderschat jouw rimpel effect niet.

En laten we ook de nieuwe wetenschappen, die er al zijn, omarmen.

Ik zie namelijk een nieuwe tijd voor ons liggen. Eentje met een holistisch wereldbeeld. Waarin we de huidige (oude?) wetenschap met theorieën van Descartes, Newton en Darwin achter ons laten en waarin we de nieuwe wetenschap van quantumfysica, quantummechanica, epigenetica en alles wat we nog niet weten omarmen. Dat we voelen, weten en realiseren dat er meer is dan alleen de wereld van de materie.

Als je inziet dat we allemaal zowel een individu als een eenheid zijn, dan begrijp je ook waarom jouw innerlijk werk zo belangrijk is voor het grotere geheel.

En daarom heb ik hier ook mijn werk van gemaakt.

Wat resoneert er bij jou? Kun jij je eigen pad, het pad van je hart, gaan bewandelen?