En ernaar luisteren

Het onderbuikgevoel is een belangrijk instrument om te weten wat goed voor je is en wat niet. Voor de een is dit heel vanzelfsprekend en voor de ander ingewikkeld.

In de huisartsen setting wordt dit gevoel ook wel ‘het pluis – niet pluis gevoel’ genoemd. Ik noem het ook wel je intuïtie, je innerlijk weten of dus je onderbuikgevoel.

Omdat niet iedereen zo makkelijk tot zijn eigen onderbuikgevoel komt deel ik in deze blog mijn ervaringen en worsteling hiermee. Daarnaast deel ik een voorbeeld die ik veel terugzie in de praktijk. Aan het einde van deze blog heb ik wat oefeningen opgeschreven om je te helpen hiermee contact te maken.

En weet dat, ondanks ik goed contact heb met mijn eigen onderbuik, ik het ook lastig vind om ernaar te handelen. Om door de angst en twijfels heen te bewegen en vol in vertrouwen te stappen. Elke keer weer.

Mijn eigen eerdere ervaringen:

Ervaring 1

Ik weet nog heel goed dat ik huisarts was en een mevrouw zag met op het oog milde misselijkheidsklachten. Toch voelde ik dat er ‘iets’ niet klopte. Ik kon dat ‘iets’ totaal niet plaatsen of logisch begrijpen maar ik heb daar wel naar gehandeld. Ondanks een stemmetje in m’n hoofd die hierover kritisch was.

Ik stuitte op veel weerstand uit het ziekenhuis omdat zij niet uit mijn verhaal konden opmaken wat de urgentie was (ikzelf dus eigenlijk ook niet); toch zette ik door. Ik voelde dat ik op m’n gevoel moest vertrouwen.

Achteraf gezien bleek het een abces te zijn bij de lever. Zeldzaam en ontzettend fijn dat ze was doorgestuurd voor extra onderzoeken. Ik heb dit gevoel proberen te verklaren met mijn hoofd, maar het is me niet gelukt. Nu weet ik dat mijn lijf zoveel meer signalen oppikt dan dat mijn hoofd überhaupt kan begrijpen.

Ervaring 2

Toen ik net bevallen was van mijn eerste zoontje sliep ik zeer slecht. Niet alleen omdat hij niet doorsliep maar ook omdat ik diep voelde dat er ‘iets’ in mijn leven niet meer klopte. Ik stond voor een fundamenteel keuzemoment (zie ook mijn eerdere blog hierover). Rationeel gezien kon ik dat totaal niet plaatsen. 

Mijn hoofd zei dingen als: ‘je bent net bevallen, dat zal het wel zijn’ ‘moet je niet nog even wat langer huisarts zijn, voordat je zo’n keuze kunt maken?’ 

Maar mijn diep innerlijk weten zei tegen me: ‘Nee, Annemarie. Dit klopt niet meer. Dit is niet in lijn met wie jij bent. Je moet stoppen met het vak en je eigen pad gaan lopen.’ 

Luisteren

Beide keren heb ik geluisterd naar mijn onderbuikgevoel en beide keren is dat goed uitgepakt ondanks dat het beide keren op weerstand stuitte vanuit mijn eigen hoofd. Het vertrouwen om te handelen vanuit mijn eigen weten was sterker dan de angst.

En nu…

Nu sta ik weer voor een keuzemoment. Terwijl 90% van mijn cliënten uit Amsterdam en omgeving komen vertelt m’n intuïtie dat het tijd is om volledig vanuit Arnhem te gaan werken. 

Wederom voel ik de weerstand vanuit m’n hoofd. Ik wil anderen mensen (wellicht jou!) niet teleurstellen, ik wil er zijn voor anderen. En voel ook angst en twijfel; hoe kan ik mijn goedlopende praktijk dit aandoen? Hoe gaat dat met mijn financiën? Willen mensen wel naar Arnhem reizen om mij te zien? Ben ik het waard? 

En toch. Dat diepe stemmetje uit m’n buik. M’n onderbuikgevoel laat heel duidelijk weten dat het de juiste stap is op dit moment. Ondanks dat mijn hoofd het totaal niet kan plaatsen.  

Wederom voel ik de tweestrijd. De angst, twijfels en overtuigingen vanuit mijn hoofd. En het doorzetten, de duwkracht uit m’n buik. 

En opnieuw heb ik respect voor iets wat het zo duidelijk beter weet. En beweeg ik me weer door de angst en de twijfels heen. 

Terug naar jou…

Wat ik regelmatig terug hoor is de vraag hoe je onderscheid maakt tussen al die gevoelens en al die gedachtes. Hoe weet je nu wat uit het hoofd komt en wat uit je onderbuik? Hoe kom je tot dit innerlijk weten? 

Stem van het hoofd en de stem van de buik

Wat je kan lezen uit mijn ervaringen en wat ik ook terugzie in mijn praktijk is dat er bij lastige keuzes een stem is die voor veiligheid kiest. En die vaak ook onzeker is over het eigen kunnen. Noem het je beschermer of je kritische stem. Deze wil je behoeden voor pijn, ongemak en gelooft niet volledig in jou.

Is die herkenbaar?

Dan is er vaak een andere stem die bezig is wat goed voelt voor jou als mens, als bezield wezen. Die wel vertrouwen voelt. Noem die je innerlijk weten, je onderbuikgevoel of intuïtie.

Omdat keuzes die goed voor je zijn op de langere termijn op de korte termijn best voor spanning, pijn en ongemak kunnen zorgen zal de stem die je wilt beschermen en heel kritisch is op jou, behoorlijk van zich laten horen! Hij/zij wilt je immers behoeden voor pijn en ongemak. Dit kan zich bijvoorbeeld uitten in negatieve gedachtes die alles kunnen overnemen. Soms zelf zodanig dat je denkt dat jij die gedachtes bent.

Je onderbuikgevoel kan eerst heel ‘iel’ zijn en fluisteren. Kan zich vermommen in lichamelijke of mentale klachten om zo om aandacht te vragen. Waardoor je misschien niet eens doorhebt, dat dit een andere stem is. Die iets anders wilt.

Die kritische stem heeft ook zeker een functie, want het kan ervoor zorgen dat je secuur blijft, scherp bent. En het roept je tot de orde. Maar deze kan die andere stem, je intuïtie ook volledig blokkeren. En dat is vaak wanneer je in de problemen komt.

Noem het een innerlijke strijd tussen het hoofd en je onderbuik! En dat kan er behoorlijk heftig aan toe gaan. Zo heftig dat het wel oorlog lijkt in jouw binnenste!

Laten wij onze eigen oorlog, die in ons, oplossen.

Hoe nu verder?

De eerste stap kan zijn om te realiseren dat je niet je negatieve gedachtes bent.

En dat je de tijd en de ruimte neemt om te luisteren naar de stem vanuit je onderbuik.

Voel dat beide stemmen het beste met je voor hebben maar dat jij degene bent die uiteindelijk de beslissing neemt.

Is dit spannend? Jazeker!

Laat je niet verlammen of leiden door angst. Beweeg, met de angst als compagnon, door de twijfels en de onzekerheid heen. Totdat je voelt wat juist en kloppend is.

Zin om te oefenen?

3 oefeningen om meer te fine-tunen op je onderbuikgevoel

Een drietal oefeningen die je kunt doen om te voelen wat er uit je lijf komt en wat meer uit je hoofd komt:

1. Ga rustig zitten en zeg je eigen naam tegen jezelf. Voel in je lijf of dit kloppend voelt en waar je dat voelt. Zeg dan een naam die niet van jou is. En voel dan in je lijf. Waar voel je dat? Blokkeert deze? Als je rustig genoeg bent geef jezelf toestemming om angst te voelen. Je mag de stappen die je wilt zetten spannend vinden. En stel dan je keuze voor aan je lichaam. Welke keuze voelt in lijn met jouw lijf? Kun je voelen welke beslissing je uitstelt, die wel kloppend is met je innerlijk weten, je onderbuik gevoel? Wat is er voor jou nodig om die stap toch te maken, ondanks de angst? 
2. Neem twee stoelen en kies voor elke stoel de gewenste uitkomst. Ga zitten en voel in je lijf wat deze uitkomst, deze keuze, met je doet. Wat voel je op de korte termijn? En wat op de lange termijn? Welke emoties horen erbij? En voel je ook een leeftijd, geslacht? Roept dit een bepaald beeld op? Blijf zolang op een stoel zitten totdat je genoeg antwoorden hebt. Schud jezelf dan even heen en weer, beweeg wat, en ga op dan op de andere stoel zitten. Hoe is dat? Je kunt dezelfde vragen daar herhalen. 
3. Gebruik je lichaam als pendel of gebruik een pendel om vragen te stellen aan je lichaam. Spreek met je lijf af welke kant ‘ja’ is en welke een ‘nee’. 

Soms zit er zoveel ruis in je lichaam en je hoofd dat het een warboel lijkt. Soms voel je zoveel of is de angst zo groot dat het invoelen blokkeert. Soms moet er nog wat losgelaten worden uit het verleden om volledig in vertrouwen te kunnen stappen.

Dat is oké. 

Gun jezelf de tijd om hiermee te oefenen. Oefening baart zeker kunst. En we hebben ook nooit leren lopen op 1 dag!

Gun jezelf ook iemand die je hiermee kan helpen. Je hoeft dit niet alleen te doen.

Accepteer hulp

Ik had mijn stappen zelf nooit kunnen zetten zonder hulp van anderen. En ik moest ook over een drempel heen om hulp te vragen en te accepteren (noem het trots).

Toch dank ik mezelf dat ik hulp heb geaccepteerd en dank ik de ander voor de daadwerkelijk geleverde hulp.

Hulp kan in diverse vormen; een community, een cursus, een boek lezen over jouw onderwerp of een traject 1-1 bij een coach-healer of andere zorgprofessional. Kies jouw weg, ook omdat dat de eerste stap kan zijn om te gaan voelen wat er bij jou het beste past. 

De juiste hulp voor jou; is al de eerste stap naar jouw authenticiteit. Succes!