Dansen als Medicijn
KIVA en OERGENEESKUNST
Welkom bij de KIVA in samenwerking met Oergeneeskunst.
Het platform oergeneeskunst is ontstaan uit een eigen dwaling waarin ik compleet uit de lijn leefde van mijn eigen natuur. Compleet geleefd werd door wat er van mij werd verwacht. Hier kan ik zo’n 45 - 1 uur over praten EN dat doe ik ook in de mind-body opleiding welke Stijn en Marieke ook hebben afgerond en waarvan een paar nu ook in de zaal zitten die deze nu volgen.
Waarom een samenwerking met KIVA? KIVA herinnert mij weer aan de uniekheid van ieder individu, ieder stamhoofd, iedere unieke taal. Die samenkomen bij het vuur. Het voedt me met wijsheid van wisdome keepers die zo in contact staan met de natuur en hun innerlijke natuur, het werken met de natuur laten zien & hoe liefdevol ze ook met elkaar omgaan. Relationeel verbonden zijn.
En voor mij voelt dit wat wij met elkaar te doen hebben en waar het platform Oergeneeskunst een belangrijke rol in vervuld voor de zorgprofessionals. Om weer in contact te komen met hun eigen bezieling, hun eigen wijsheid, hun eigen innerlijke natuur.
DANSEN ALS MEDICIJN
Zoals ik net al vertelde staat het platform dus voor het in hun kracht zetten van zorgprofessionals, het voeden van eigenheid, uniekheid, waarheid & puurheid.
We zijn in de zorg zeker technisch heel kundig geworden maar wat mij betreft zijn we de eigenheid, bezieling en menselijkheid ergens kwijtgeraakt. En daar wil het platform aan bijdragen. Om dat innerlijk vuur weer te voeden, gegrond in de veilige bedding van moeder aarde. Met het toestaan van het eb en vloed van emoties & geïnspireerd door het spreken vanuit bezieling, aangemoedigd door de speelsheid van de wind.
Wat is dan mijn uniekheid, mijn medicijn?
In ieder geval kom ik er nog meer dan ooit achter hoeveel dansen mijn medicijn is. En altijd al is geweest. Als klein meisje werd ik op elk mogelijke hobby gezet; tennis, pianoles, skieën, maar het was DANS wat ik echt zelf koos en dat ben ik blijven doen. Toen ik tijdens een tussenjaar naar Londen vertrok had ik een dansschool uitgekozen waar je onbeperkt kon dansen en ben leerde ik daar elke avond een andere dans van tap tot break dance & salsa.
En ook schrijven en spreken vanuit bezieling en emotie is een medicijn wat ik steeds meer ontdek en toepas.
In dit geschreven stuk komen dans en de kracht van schrijven naar voren (stijn muziek), begeleid door muziek.
“Toen ik 18 jaar was gingen mijn ouders in een vechtscheiding uit mekaar en voelde ik mijn fundering uit mekaar spatten.
In een wanhopige poging om mijn stevigheid weer terug te vinden vond ik deze op de dansvloer. In de stevige armen van diverse salsa-mannen. Vuilnismannen, getinte mannen, maar ook vrouwen die mannenpassen konden…
Ze konden m’n gebroken ziel wiegen en m’n lichaam laten bewegen avond na avond….
Ik kon bij mezelf thuiskomen in de dans. En voelde me weer een stukje heler, een stukje minder gebroken dan daarvoor.
Sindsdien, of eigenlijk al lang daarvoor, is dansen een groot medicijn voor mij. En voor diepe relationele zielenpijn van verraad, verscheuring en alleen gelaten zijn.
Een medicijn waarin ik niet hoef te praten, mijn lichaam en ziel zich alleen hoeven te verbinden met zichzelf en vervolgens met de ander.
Landen en thuiskomen in een gezamenlijke yin-yang energie. Waarin ik mag zakken in mijn yin, mijn vrouwelijkheid, seksualiteit en gedragen voel door de yang.
De yang die ik door diepe heling, steeds meer in mezelf kan voelen, voeden en zichtbaar maken.
Afgelopen yulenachten woonde ik een dansceremonie bij en voelde ik weer de helende kracht van dans, opnieuw en opnieuw.
In verbinding met mezelf, de groep en een dierbare vriend, danste ik de elementen; het vuur in mij, het water als eb en vloed, de wind zo zacht en speels en de aarde die me draaide… En liet deze door mijn heen stromen.
Voor het eerst durfde ik volledig open te breken in een openbare vreemde groep en diepe rouw van alles en iedereen (in het speciaal mijn eigen vader) die ik het afgelopen jaar (jaren) heb mogen loslaten. Ik durfde te ervaren, te dragen met de kracht van de elementen, de groep en erdoorheen te dansen. De dans nam me weer mee en liet het spel van eb en vloed ervaren.
Het breken van de golven op het water.
En met het diepe plezier en dankbaarheid voor de groep kon ik volledig in mijn hart en lijf landden.
In de schoonheid van de diepe rouw lag ook een diepe waardering voor al het leven verborgen. En de dans nam mij weer mee!"
Liefs,
Annemarie